“De meeste dromen zijn bedrog. Maar als ik wakker word naast jou, dan droom ik nog.” Ik zie me nog lopen, 1994, op de Oudegracht. In elke winkel en in elke kroeg klonk dit nummer van Marco Borsato. Het stond twaalf weken op nummer één. Gék werd ik ervan! Maar als ik het nu hoor, denk ik terug aan die goeie ouwe tijd. Het is één van de liedjes die mijn tijd in Utrecht symboliseert, toen ik nog jong en vrij was, onbezonnen en vrolijk. Ik was een open boek, een leeg boek, en het leven was één groot avontuur. Ik was op ontdekkingstocht en zoog alles als een spons in me op. Werkelijk álles uit het leven halen wat er in zat: dat is wat ik wilde en dat is wat ik deed..."
Dit is de eerste alinea van de column die ik op verzoek van Louis Engelman, oud-docent van de School voor Journalistiek, schreef over mijn tijd in Utrecht. Het mocht overal over gaan. En ik besloot het te hebben over dromen die uitkomen. Ik heb er heel veel mooie, lieve en leuke reacties op mogen ontvangen. Om bij de column op de site te komen, moet je je eerst registreren. Maar hier kun je het ook lezen.
